fınxırmaq

f.

1. Havanı burun deşiklərindən güclə buraxmaqla səs çıxarmaq. İnək fınxırır. – Buğa fınxırıb dik ayağa qalxdı. M. Rz.. At fınxırıb iki dal ayaqları üstə göyə qalxdı. «Koroğlu».

2. Səs çıxara-çıxara havanı, buxarı, yaxud işlənmiş qazı kəsik-kəsik bayıra buraxmaq. «Qaz» maşını. . . fınxıraraq öz yoluna davam edir. . H. Seyidbəyli.